Program Atomistyki

Pierwsze prace terenowe dotyczące rozwoju polskiej energetyki jądrowej rozpoczęto w połowie lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Głównym założeniem prac miało być wybranie odpowiedniej lokalizację pod pierwszą EJ o mocy około 2 000 MW. Poszukiwania koncentrowały się w dwóch miejscach: Szczecin – Kołobrzeg, Hel – Ustka. Podjęta decyzja o budowie elektrowni Dolna Odra, spowodowała, że z dalszych prac wyłączono teren Szczecin – Kołobrzeg. W 1969 roku do analizy włączono jednak rejon dolnej Wisły.

Przeprowadzone badania w latach 1969-1970 w rejonie Hel – Ustka oraz w rejonie Dolnej Wisły umożliwiły Komisji Planowania przy Radzie Ministrów podjęcie decyzji o ustaleniu lokalizacji dla pierwszej EJ w Polsce, nad Jeziorem Żarnowieckim. Budowę rozpoczęto w 1982 r.

Studia lokalizacyjne dla drugiej EJ prowadzono przy założeniu cztero-blokowej EJ o mocy 1000 MW/blok. Badania prowadzono również na północy kraju ze względu na występowanie tam większych zasobów wody oraz usytuowania bazy surowców energetycznych (węgla) w południowej części kraju.

Na podstawie wszystkich zebranych wyników, a także opinii i uzgodnień Komisja Planowania przy radzie Ministrów zaopiniowała pozytywnie lokalizację Warta – Klempicz. W tym samym wojewoda pilski podjął decyzję o ustaleniu lokalizacji drugiej EJ Warta w pobliżu miejscowości Klempicz. Równocześnie rozpoczęto badania lokalizacyjne w celu przygotowania materiałów do rozpoczęcia procesu lokalizacyjnego dla trzeciej i następnych elektrowni. 

W pierwszym etapie wykonano makro-przestrzenną analizę możliwości lokalizacji EJ na terenie Polski. Dokonano wyboru 62 lokalizacji. Etap ten zakończono w 1989 roku. W etapie drugim zawężono listę do 29 obszarów. Dalsze analizy i badania zostały przerwane ze względu na rezygnację z realizacji programu energetyki jądrowej w Polsce.

^{(fot z miniaturki: Stanisław Wiesiołowski)}